pomocnika u dostawcy win, wychowawcy na koloniach dla dzieci, gońca biurowego…

W wieku osiemnastu lat wstępuje na ochotnika do wojska i przyjeżdża do Paryża.

Proponuje swoje usługi w różnych redakcjach i w 1951 roku sprzedaje pierwszy rysunek dziennikowi „Sud Ouest”.

Spotyka Goscinnego w czasie, gdy zaczyna się jego oszałamiająca kariera „rysownika prasowego”.

Ilustrując Mikołajka, tworzy niezapomnianą galerię portretów nieznośnych dzieciaków, które od tego czasu zaludniają naszą wyobraźnię.

Równocześnie z przygodami małego ucznia debiutuje w „Paris Match” w 1956 roku i nawiązuje współpracę z licznymi pismami.

Pierwszy tom rysunków, Rien n’est simple, ukazuje się w 1962 roku.

Po nim opublikuje jeszcze około trzydziestu innych, których mistrzowski humor doskonale odzwierciedla jego czułe i ironiczne podejście do ludzkich słabości i dziwactw.

Stworzył postaci Marcelka Kamyczka, Rudolfa Taburina oraz Pana Lamberta, a jego zmysł obserwacji połączony z życzliwie sarkastycznym oglądem świata od kilkudziesięciu lat zapewnia mu stałe miejsce w gronie największych francuskich rysowników.

Poza własnymi albumami zilustrował także Katarzynkę Patricka Modiano oraz Historię pana Sommera Patricka Süskinda.

Sempé jest jednym z niewielu francuskich rysowników, których prace trafiają na okładki renomowanego pisma „New Yorker”.

Obecnie zaś co tydzień wywołuje uśmiech na twarzach czytelników „Paris Match”, „Figaro Littéraire”…

Z entuzjazmem przyjął wiadomość, że ukażą się Nowe przygody Mikołajka. Ten nieoczekiwany powrót Mikołajka jednocześnie zaskoczył go i ucieszył.