Niebosiężne drzewo
Klasyka literatury, za którą Charlie mógłby oddać nawet fabrykę czekolady! Dzieci z Bullerbyn od razu zaczęłyby sprawdzać wszystkie drzewa w okolicy (i nie tylko). A Narnia przeniosłaby swoją siedzibę. Tak, do drzewa.
Frannie, Beth i Joe, trójka rodzeństwa, mieszkają niedaleko najniezwyklejszego lasu na świecie – Zaklętego Lasu. Drzewa szumią tam magiczne zaklęcia, na muchomorach ucztują elfy, ale najbardziej niesamowite jest w nim… Niebosiężne Drzewo. Niebosiężne Drzewo pełne jest nietypowych mieszkańców. Madame Piorę cały czas wylewa na wszystkich brudną wodę z prania. Wróżka Puszka karmi dzieci pysznymi Wybuchowymi Ciasteczkami. A Pan Księżyc pozwala im zjechać po ogromnej poduszkowej zjeżdżalni, ale pod warunkiem że wrócą i przyniosą mu… toffi. Frannie, Beth i Joe wiedzą, że muszą dotrzymać obietnicy i wspiąć się ponownie na Niebosiężne Drzewo, choć trochę obawiają się tego, do jakiej krainy trafią tym razem.
Co robią wydawcy, żeby uwspółcześnić serię?
Wokół książek Enid Blyton pojawia się szereg działań, które mają na celu przybliżenie jej twórczości nowym pokoleniom. W 2020 roku HBO zekranizowało jedną z popularnych serii powieści o Melory Tower, szkole dla dziewcząt położonej na przepięknym wybrzeżu Kornwalii. Powstał liczący 13 odcinków serial.
Spadkobiercy spuścizny po Blyton dbają o to, żeby książki były wolne od stereotypów i odpowiednie dla współczesnego dziecka. Niektórzy zarzucają Blyton rasizm i ksenofobię, a inni wytrwale jej bronią, powołując się na realia świata, w którym tworzyła (książki Blyton powstawały w latach 1922–1968). Podobny los potkał też m.in. autora Doktora Dolittle – Hugh Loftinga i wielu innych. Zmiany, których dokonują właściciele praw pozostawiają pytanie o to, jak dzisiaj czytać klasykę literatury dla dzieci oraz jak ją wydawać?
Spadkobiercy twórczości Blyton twierdzą: „Nieustannie weryfikujemy nasze publikacje dzieł Enid Blyton, by zagwarantować, że będą odpowiadać standardom wrażliwości współczesnych czytelników i ich rodzin. Zdajemy sobie sprawę, że Enid Blyton urodziła się w epoce wiktoriańskiej i większość swoich dzieł napisała w połowie dwudziestego wieku. Jej postawa wobec różnic rasowych nie może być współcześnie pochwalana. Naszym zadaniem jest usunąć lub zamienić każde słowo w jej książce, które może być obraźliwe, lub którego znaczenie zmieniło się diametralnie na przestrzeni lat. Wiele z tych zmian dokonano kilkadziesiąt lat temu, a znowelizowane teksty uznaje się dziś jako standardowe wydania tych książek. W niektórych przypadkach zdecydowaliśmy się nie wznawiać historii i książek, które mogłyby kogoś zranić lub obrazić. Jest to kluczowa część naszej opieki nad dziedzictwem Enid Blyton. Pragniemy, by jej książki mogły być sercem dzieciństwa tak wielu najmłodszych jak to możliwe. Chcemy mieć pewność, że zarówno w obecnym pokoleniu, jak i w przyszłych żadne dziecko nie będzie się czuło wykluczone.”
Dlaczego warto czytać książki Enid?
MARIA MAKUCH
„Urzekły mnie nieposkromiona wyobraźnia Enid Blyton, jej pomysłowość, stworzenie niesamowitych postaci, tych dobrych i złych, a nade wszystko jej poczucie humoru tak pomocne w rozładowaniu groźnych sytuacji, z jakimi musi się zmierzyć trójka rodzeństwa. Bez pomocy dorosłych i z dala od domu dzieci stawiają czoło karkołomnym wyzwaniom. Z trylogią osnutą wokół Niebosiężnego Drzewa nierozerwalnie łączą się trzy kluczowe słowa – „przygoda”, „tajemnica” i „magia”. To sprawiło, że ani przez chwilę nie nudziłam się, tłumacząc tę klasyczną już książkę dla dzieci.”
Kto mieszka w Niebosiężnym Drzewie?
Seria o Niebosiężnym Drzewie to mieszanka wspaniałych przygód, które przeżywa trójka rodzeństwa – Frannie, Joe i Beth, połączona z plejadą barwnych i charyzmatycznych mieszkańców drzewa.
PAN KSIĘŻYC
Pan Księżyc nazywany jest Panem Księżycem, bo… ma głowę w kształcie księżyca. Kiedy ucałuje go Frannie, jest tak zadowolony, że z wrażenia się czerwieni i wygląda jak… zachodzące słońce! Uwielbia toffi. A jak zje ich za dużo, to skleja mu się buzia i jedyne co potrafi, to głośno mlaskać.
MADAME PIORĘ
Przedziwna nazwa, prawda? A to wszystko dlatego, że Madame Piorę ciągle robi pranie. I w dodatku uwielbia wylewać wodę akurat na tych, którzy wspinają się po Niebosiężnym Drzewie. Frannie, Beth i Joe muszą naprawdę uważać, żeby ominąć spadające potoki brudnej wody.
WRÓŻKA PUSZKA
Nazwa Wróżki Puszki wzięła się z jej puszystych, pięknych włosów. Puszka karmi dzieci Wybuchowymi Ciasteczkami, które po nadgryzieniu… TRACH, natychmiast wybuchają i całą buzię wypełnia pyszny miód z ich środka.
PAN RONDELLO
To najdziwaczniejszy mieszkaniec drzewa i zdecydowanie najbardziej zabawny. Ma przy sobie zawsze ogromne ilości ganków, patelni i rondli, które tak hałasują, że biedny Rondello nie dosłyszy, co się do niego mówi. Jest to przyczyną ciągłych nieporozumień i zabawnych sytuacji.
Zapisz się na nasz newsletter!
Wtedy na pewno nie ucieknie Ci żadna ciekawa książka dla dzieci 🙂